ดาบก้ำฟ้า
สัมภาษณ์  ข่าน สิงหสุรศักดิ์
 จานีน ยโสวันต์

ศิลปะการต่อสู้ในประเทศไทยเจริญรุ่งเรือง การชกมวย, การต่อสู้การ
ประลองยุทธ์ด้วยดาบ, อาวุธไม้ที่เรียกว่าดาบและอุปกรณ์การต่อสู้ตั้งแต่
สมัยโบราณ ขณะนี้มีกลุ่มสนใจเฉพาะมากมายทั่วประเทศที่ดำเนินกิจกรรม
เหล่านี้ พวกเขาเหล่านั้นแสดงให้เห็นว่าศิลปะการต่อสู้ในประเทศไทยเป็น
สื่อกลางที่ดีสำหรับการสร้างความสามัคคีในประเทศ และโชคดีที่ปัจจุบัน
เทคโนโลยีที่ทันสมัยสามารถใช้เพื่อเพิ่มทักษะ เมื่อมีการแสดงบนเวที
ละครหรือภาพยนตร์ที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ชาติไทย นอกเหนือจากการ
แสดงประจำปีที่แสดงในหลายจังหวัดในวัดต่างๆที่สวยงาม และมีชื่อเสียง
แล้วยังมีการทำพิธีไว้ครูที่สอนวิชาดาบ เพื่อให้ผู้คนรู้ว่าพวกเขายังคงอยู่
นอกจากนี้ยังรวมถึงการแต่งกายตามประเพณี และการทำงานกับครูเพื่อให้
เกียรติและให้รางวัลแก่วิชาที่เรียนรู้จากครูผู้ให้วิชาเหล่านั้น กิจกรรม
ดังกล่าวเป็นการแสดงออกถึงความเคารพต่อครู ต่อผู้สูงอายุและผู้เข้าร่วม
กิจกรรมคนอื่น ๆ

ผู้ที่รักการฝึกฟันดาบ จะมีโอกาสที่จะมีส่วนร่วมในการผลิตภาพยนตร์เป็น
โอกาสในการแสดง และเผยแพร่วัฒนธรรม เป็นกิจกรรมที่ทำให้คนที่รัก
ศิลปะแบบเดียวกัน ได้พบปะและพูดคุยเพื่อสร้างความเข้าใจร่วมกันง่ายขึ้น
ในโลกที่อยู่ยาก เมื่อมีการได้รับผลตอบแทนที่สมบูรณ์เมื่อเป็นนักแสดง
ละครเวทีก็จะเป็นวิธีหนึ่งที่ทำให้กิจกรรมนี้คงอยู่

ข่าน สิงหสุรศักดิ์ เป็นวิศวกรที่ทำงานที่องค์การเภสัชกรรมใน
กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย เขาเป็นสมาชิกคนหนึ่งของชมรม

 " ดาบก้ำฟ้า "ซึ่งเป็นกลุ่มทำประโยชน์กรุงเทพที่อุทิศตนเพื่อการเรียนรู้
การต่อสู้ดาบล้านนา

 เมื่อมีโอกาส เขาเดินทาง มาที่เชียงใหม่ และดิฉันได้สัมภาษณ์เกี่ยวกับ
กิจกรรมของกลุ่ม ดาบล้านนา นับว่าเป็นโอกาสที่ดีจริงๆ

JY. กรุณาเล่าให้ดิฉันฟัง เกี่ยวกับที่มาของชมรมที่คุณฝึกเรียนฟันดาบ

KS. ชมรม ดาบก้ำฟ้า ก่อตั้งขึ้นโดยอาจารย์ณัฐพัชรพงษ์ กันทะเสน เป็น
วิชาดาบที่รวมเอาลีลาฟ้อนดาบของ เจ้าสำนักดาบที่เรียกชื่อว่า สำนักดาบ
เจ้าราม และอีกสำนักหนึ่ง ที่เรียกว่าสำนักดาบอาทมาฏ มาผสมผสานและ
ประยุกต์ใช้

เราประยุกต์และดัดแปลงหลักสูตรดาบโบราณของล้านนา ให้เป็นรูปแบบ
ใหม่ภายใต้ชื่อ "ดาบก้ำฟ้า"   ในภาษาไทยล้านนา ในปัจจุบันเรายังไม่มี
โรงเรียน เป็นเพียงกลุ่มสำหรับผู้ที่สนใจในการเรียนฟ้อนดาบ และการต่อสู้
ภายใต้การฝึกฝนของอาจารย์ เวลานั้น หากเราต้องการเรียนรู้วิธีการต่อสู้
มันไม่ง่ายเลยที่จะหาที่ฝึกเรียน

รูปแบบปัจจุบันของเทคนิคดาบล้านนาเน้นไปจากที่กลยุทธ์การต่อสู้เป็น
หลัก ทุกวันนี้พวกเขาผสมกับการฟ้อนดาบที่สวยงามมากกว่า  ซึ่งแตกต่าง
จากอดีตอย่างมาก

เกี่ยวกับการฝึกฟ้อนดาบผมมีโอกาสได้คุยกับคุณปู่ อมร พงษ์สุวรรณ ท่าน
กล่าวว่า การฟ้อนดาบมีสามรูปแบบ:

ฟ้อนสักการะพระพุทธเจ้า มันเน้นความงามและความละเอียดอ่อน (เป็น
รูปแบบปัจจุบัน) การฟ้อนดาบ ท่าทางมาจากบทกลอนโบราณที่เรียกกันว่า
ร่าย  ซึ่งเป็น คำประพันธ์ประเภทร้อยกรองแบบหนึ่งที่แต่งง่ายที่สุด และมี
ฉันทลักษณ์น้อยกว่าร้อยกรองประเภทอื่น ... ผู้สอน จดจำมาจากอดีตซึ่ง
นำมาประยุกต์กับท่าฟ้อนดาบ  ผู้ที่เข้ามาฝึกสามารถท่องบทกลอนที่ครู
สอน ได้ทั้งหมดได้เช่นกัน 

การฟ้อนแบบแม่ท่า เป็นการฟ้อนดาบของโรงเรียนต่อสู้ดาบหลายแห่ง การ
ฟ้อนดาบแม่ท่ามีการนำนำการฟ้อนหลายรูปแบบ ตัวอย่างเช่นการบิดบัว
บาน (บิดดอกบัว) ปลาเลียดหาด  (ปลาไถลอยู่ริมแม่น้ำ)  สีไคล คือการ
นำดาบมาถูผิวโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ เกี้ยวเกล้า คือการฟ้อนพื่อปกป้อง
ศีรษะด้วยสองมือที่ถือดาบ 

การฟ้อนดาบแม่ป้อด เป็นการฟ้อนดาบ แบบต่อสู้สำหรับทั้งสองฝ่าย
รูปแบบของการฟ้อนดาบจะไม่สวยงามมาก เพราะเป็นท่าต่อสู้ ของการฟัน
ดาบ ท่าการฟ้อนดาบแม่ป้อดเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในมุมมองของผม

เมื่อผมเห็นอาจารย์ณัฐพัชรพงษ์ กันทะเสนแสดงการรำดาบ ผม ก็เริ่ม

ตกตะลึงและในที่สุดก็กลายเป็นนักเรียนของเขา 

JY. กรุณาเล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวคุณ

KS. ผมสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีจากคณะวิศวกรรมเครื่องกล
สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง ปัจจุบันทำงาน
เป็นวิศวกรในแผนกออกแบบขององค์การเภสัชกรรม ในกรุงเทพมหานคร
ประเทศไทย

สำหรับศิลปะการต่อสู้ผมมักจะฝึกฝนหลังเลิกงานและในช่วงวันหยุด 

กิจกรรมที่ผมสนใจ  ความภูมิใจในกลุ่มชาติพันธุ์ของตัวเองล้านนาไทย
เดิมอาณาจักรล้านนาในอดีตตั้งอยู่ในพื้นที่ตอนเหนือของแปดจังหวัดของ
ประเทศไทย ได้แก่ เชียงใหม่ เชียงราย ลำปาง ลำพูน แม่ฮ่องสอน

น่าน พะเยาและ แพร่  เมืองแต่ละเมืองเคยถูกเรียกอีกชื่อหนึ่งก่อนที่จะ
รวมเข้ากับราชอาณาจักรไทยในช่วงต้นศตวรรษที่ 20

ล้านนามีศิลปะวัฒนธรรม และภาษาที่แตกต่างจากภาคกลางของประเทศ
ไทย ล้านนาเคยมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ ชนชาติไทในเชียงรุ้ง ไทลื้อ
ของสิบสองปันนาในมณฑลยูนนาน, จีน, เชียงตุง ไทเขินของเชียงตุง, รัฐ
ฉาน, พม่า  และล้านช้าง (ช้างเป็นภาษาไทย) ซึ่งขณะนี้อยู่ในสปป. ลาว
ภาษาของล้านนาเรียกว่า "คำเมือง" 

JY. แรงบันดาลใจอะไรที่ทำให้คุณเลือกฝึกรูปแบบศิลปะ

KS. แรงบันดาลใจ..อาจเป็นเพราะในช่วงวัยเด็กของผม ได้เห็นรูปของ
คุณทวดของผมเองที่แสดงการรำดาบ  ผมได้รับแรงบันดาลใจเมื่อได้เห็น
วิถีชีวิต จากชายล้านนาในอดีตและการฟ้อนดาบจากปู่ทวด ที่ทำกันมาเห็น
พวกเขาซึมซับวัฒนธรรมของรอยสักล้านนาในอดีตด้วยความเชื่อที่ว่าการ
สักขานั้นเป็นเครื่องยืนยันถึงความอดทนและความเป็นชาย การสักด้านบน
ของขาอาจทำให้เกิดความเจ็บปวดได้ค่อนข้างมาก ส่วนหนึ่งของหลักการ
สักขาของผู้ชายเป็นเครื่องเตือนความเจ็บปวดของผู้หญิงที่ให้กำเนิดลูก

ความเจ็บปวดที่ผู้ชายไม่เคยสัมผัสมาก่อน รอยสักมีความเชื่อในความ
เจ็บปวดที่รับรู้ได้จาก ความรู้สึกของผู้หญิง นอกเหนือจากการทดสอบ
ความอดทนสำหรับผู้ชาย

ทุกวันนี้การเข้าถึงเทคนิคการต่อสู้แบบโบราณนั้นง่ายมาก สิ่งนี้แตกต่าง
จากช่วงเวลาที่ผมเรียนอยู่ เนื่องจากการใช้โซเชียลมีเดียการหาสถานที่
สอนหรือครูนั้นง่ายกว่าเมื่อก่อน 

JY. บอกเราเกี่ยวกับมุมมองของคุณ

KS. หากมองจากมุมมองของผม เราจะพยายามรักษาการฟ้อนดาบได้
อย่างไร ถ้ามันเป็นศิลปะการต่อสู้แบบดั้งเดิม ถ้ามันยังคงทำตามรูป
แบบเดิม มันคงไม่สามารถเข้าสู่ยุคได้ สำหรับปัจจุบันวิทยาศาสตร์การกีฬา
เข้ามามีบทบาทอย่างมาก ในวิทยาศาสตร์เหล่านี้เส้นทางการพัฒนาและ
การอนุรักษ์ควรทำควบคู่กันไป ถ้าคุณถามมันจะใช้ทำเงินและสร้างงานได้
ไหมอย่างที่คุณเห็นหลาย ๆ คนมาจากโรงเรียนสอนฟ้อนดาบ รายวิชา
เหล่านี้ทำมาหาเลี้ยงชีพแม้แต่ตัวของผมเองเอง ผมก็เคยมีรายได้พิเศษ
เล็กน้อยจากการสอนนักแสดงในอุตสาหกรรมภาพยนตร์

สุดท้ายถ้าคุณถามสิ่งที่คุณได้รับจากสิ่งที่คุณทำอยู่ในปัจจุบัน ผมจะตอบ
ว่า สิ่งนี้มันตอบสนองต่อวิญญาณภายในตัวเอง เราอาจถามตัวเองทุกเช้า
เมื่อตื่นขึ้นจิตวิญญาณของเรานึกถึงอะไร คำตอบคือสิ่งที่อยู่ภายใน...