|
ดิฉันรู้สึกยินดีที่ได้รับทราบว่า"วิหารลายคำ"ซึ่งเป็นวิหารขนาดเล็กในวัดพระสิงห์
จังหวัดเชียงใหม่ได้รับการบูรณะด้วยการสนับสนุนจากกลุ่มจิราธิวัฒน์ในตอน
ปลายปี 2548 ผู้คนพูดถึงสถาปัตยกรรมของวัดพระสิงห์ว่าเป็น "รูปแบบวิหาร
ล้านนา" มีพระพุทธรูปสำคัญองค์หนึ่งคือพระพุทธสิหิงค์ซึ่งถูกสร้างขึ้นในสมัยเชียง
แสน (พุทธศักราชที่ 1800 - 2400) ประดิษฐานอยู่ในวิหารหลังนี้ รูปร่างของ
พระพุทธรูปโบราณนี้มีความสง่างาม ที่จริงแล้วในประเทศไทยมีพระพุทธรูปสาม
องค์ที่ใช้ชื่อนี้แต่ไม่มีผู้ใดทราบว่าองค์ไหนเป็นของจริงเพราะทุกองค์ถูกสร้างขึ้นใน
สมัยเดียวกันและแต่ละองค์มีลักษณะที่แตกต่างกันไปเพียงเล็กน้อย
ในสมัยอดีต พระพุทธรูปองค์นี้ถูกนำไปประดิษฐานในหลายอาณาจักรรวมทั้ง
สุโขทัย กรุงศรีอยุธยา และท้ายสุดที่วัดพระสิงค์ แต่อย่างไรก็ตามพระพุทธรูปทุก
องค์ในวิหารหลังนี้เป็นงานสร้างสรรทางศิลปะของช่างฝีมือชาวล้านนาและเพราะ
เหตุนั้นจึงสมเหตุสมผลที่พระพุทธสิหิงค์เป็นหนึ่งในพระพุทธรูปที่เป็นที่เคารพ
สักการะมากที่สุดในภาคเหนือของประเทศไทย
วิหารลายคำต้อนรับผู้มาเยือนที่มาสักการะพระพุทธสิหิงค์ทุกวัน ในบริเวณพื้นที่
ของวัดมีโรงเรียนเอกชนระดับมัธยมศึกษาตอนต้นและตอนปลายสำหรับพระสงฆ์
และฆราวาสชายชื่อว่าธรรมราชศึกษาซึ่งได้รับการสนับสนุนจากวัดพระสิงห์เช่นกัน
คุณตาของดิฉันเคยเป็นอาจารย์ใหญ่และในตอนนั้นดิฉันปั่นจักรยานมาเยี่ยมท่าน
ทุกวันเสาร์เพราะโรงเรียนหยุดทุกวันอาทิตย์และวันพระ
นอกเหนือไปจากนี้มีวิหารใหญ่ที่คนไทยเรียกว่าอุโบสถและหอไตรซึ่งเป็นที่เก็บ
รักษาคำภีร์ที่สำคัญ คุณตาบอกให้ดิฉันไปนั่งรอที่วิหาร ที่นั่นดิฉันได้เห็นภาพ
จิตรกรรมฝาผนังที่ดูน่าสนใจ ฝั่งทางเหนือเป็นภาพเขียนที่บอกเล่าเรื่องราวพื้นบ้าน
เรื่องสังข์ทอง ภาพเขียนในด้านนี้สร้างโดยศิลปินจากทางภาคเหนือของประเทศ
ไทย ฝั่งทางใต้เป็นภาพเขียนที่บอกเล่าเรื่องราวพื้นบ้านของภาคกลางเรื่อง
สุวรรณหงส์ภาพเขียนในด้านนั้นสร้างโดยศิลปินจากภาคกลางของประเทศไทย
ผู้มาเยือนสามารถมองดูภาพเขียนได้อย่างใกล้ชิด
มีเสาทรงกลมด้านหลังพระพุทธรูปและเสาทรงสี่เหลี่ยมภายในวิหาร เสาเหล่านี้
ทาสีแดงเข้มและมีลวดลายสีทองสวยงามจากพื้นจนขึ้นไปถึงเพดานและมี
ภาพเขียนรูปพระราชวัง มังกรและหงส์อยู่ด้านหลังพระพุทธรูป คุณตาของดิฉัน
กล่าวอีกว่าศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรีจากมหาวิทยาลัยศิลปากรได้ศึกษาถึง
แนวทางของศิลปะของภาคเหนือในอดีตและได้สังเกตว่าศิลปินในเวลานั้นชอบที่
จะวาดรูปชีวิตประจำวัน ถ้าเรามองดูรูปภาพสังข์ทองในวิหารอย่างใกล้ชิดก็อาจมี
ความรู้สึกว่าเราอยู่ในสถานการณ์จริงของเมื่อหลายร้อยปีก่อน
ในตอนปลายปี 2548 การบูรณะซ่อมแซมวิหารลายคำครั้งใหญ่นั้นเสร็จสิ้นโดย
กลุ่มหัวหน้าช่างรวมทั้งคุณสุวิทย์ ชมชื่นจากกรมศิลปากร ลวดลายและพื้นผิวที่
ขาดหายของภาพเขียนได้ถูกเพิ่มเติมเข้ามาให้ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ลายเส้น
เก่าและสีของภาพมีความชัดเจนมากขึ้นแต่ก็ยังมีร่องรอยเดิมหลงเหลืออยู่สีทอง
ได้ถูกเพิ่มเติมไปที่เสา บานประตูและหน้าต่างของวิหาร แสงไฟนีออนสีเหลืองเพิ่ม
บรรยากาศให้กับรูปภาพเป็นอย่างมาก หลายๆวัดในจังหวัดเชียงใหม่ก็อยู่ในช่วง
ของการบรูณะซ่อมแซมเช่นนี้
ดิฉันได้ถ่ายภาพวัดพระสิงห์ในเวลากลางคืนประมาณสองทุ่มครึ่งในวัดสุดปลาย
ถนนคนเดินในวันอาทิตย์และในเช้าวันถัดมาดิฉันไปที่นั่นอีกครั้งเพื่อถ่ายภาพวิหาร
ลายคำและอาคารอื่นๆ ภายในวัด วิหารและภาพเขียนเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของ
ศิลปะที่มีชื่อเสียงและทรงคุณค่ามากที่สุดจากช่วงกรุงรัตนโกสินทร์ที่ยังเหลือมา
จนถึงทุกวันนี้ ชาวเชียงใหม่ทุกคนรวมทั้งดิฉันรู้สึกภูมิใจมาก เราขอเชิญคุณทุกคน
มาเที่ยวเชียงใหม่เพื่อเยี่ยมชม ดิฉันแน่ใจว่าคุณจะประทับใจและยินดีกับความงาม
และความหมายของสมบัติของชาติไทยเหล่านี้ไปอีกนาน
|
